Verbaasd ben ik. Verbaasd over de snelheid waarmee ontwikkelingen elkaar opvolgen. Verbaasd over de hoeveelheid beslissingen die je moet nemen. Verbaasd over de onwetendheid. En verbaasd over het feit dat ik niet eerder allerlei scenario’s heb bedacht.
Toen ik een tijd terug keek naar de situatie rondom het coronavirus in China, heb ik natuurlijk wel gedacht dat het virus mogelijk naar Nederland zou kunnen komen. Ook toen ik naar de situatie in Italië keek, die steeds erger werd, dacht ik daaraan. Toch had ik geen idee dat het al zo snel zulke gevolgen voor Nederland en onze bedrijfsvoering zou hebben. De uitbraak in Italië is namelijk pas twee weken geleden… Terwijl wij toen, in onze sector, nog druk bezig waren met de mogelijke negatieve gevolgen van stikstof en Pfas (de Brexit raakt ons slechts indirect, en misschien zelfs wel in positieve zin), kwam dit virus ineens ‘van links’.
In deze tijden komt extra duidelijk naar voren dat het bedrijfsleven vooral ook een sociale sector is. Mensen, die elkaar willen helpen.
Aukje Kuypers, algemeen directeur Kuijpers
Hoewel, misschien niet zozeer het virus, maar wel de maatregelen die nodig zijn om het virus in te dammen. Bizar wat voor besluiten je binnen enkele dagen moet nemen om de veiligheid van je eigen mensen zeker te stellen. Ook omdat je niet weet wat het effect is, je neemt ‘gewoon’ naar eer en geweten beslissingen met als doel extra besmettingen te voorkomen. Maar het bizarre is dat de adviezen die we onze mensen geven loodrecht staan op de waarden van onze organisatie, namelijk: samenwerken met elkaar, en de partijen in de keten, om onze klanten zo goed mogelijk van dienst te zijn, om dichtbij te zijn, elkaar te kennen, elkaar te helpen. We werken intensief met elkaar samen en zoeken elkaar op om met elkaar de beste oplossing voor onze klanten te bedenken. Nu bestaat dat ‘helpen’ juist uit afstand bewaren en vooral geen nabij contact hebben.
Toch houdt daar ook de schijnbare tegenstrijdigheid al meteen op, want ik zie dat onze mensen juist nu dichtbij zijn. Niet fysiek, maar wel in daden. We nemen contact op met onze klanten om te bespreken of het slim is om nu daar op locatie te werken gezien de huidige maatregelen, de informatievoorzienig gaat snel, we vinden oplossingen, zijn flexibel met onze tijd en leggen prioriteiten waar die horen: het zo goed mogelijk faciliteren van onze collega’s in een veilige werkomgeving en het goed van dienst zijn van klanten.
Want we zijn dan wel een bedrijf, maar we zijn vooral een groep mensen die het leuk vinden om met elkaar te werken aan technische oplossingen die voor onze klanten (ook gewoon mensen!) van belang zijn voor hún bedrijfsvoering. In deze tijden komt extra duidelijk naar voren dat het bedrijfsleven vooral ook een sociale sector is. Mensen, die elkaar willen helpen. En we willen er samen, met elkaar, het beste van maken.
Daarom ben ik er ook steeds meer van overtuigd dat we er samen echt alles aan moeten doen om besmettingen te voorkomen. Een week geleden zei ik nog: “Niet ziek, dan kun je gewoon komen werken.” Nu is mijn standpunt: blijf uit voorzorg zoveel mogelijk thuis, zodat we zo goed mogelijk de verspreiding in kunnen dammen. Dat is beter voor iedereen. Want als je leest hoe snel we in Nederland de grenzen van ons zorgstelsel raken, dan slaat ook hier de verbazing toe. Waarom zeggen we vanuit de instanties niet gewoon dat alles ‘op slot’ moet? Want, de economie, daar komen we wel weer bovenop, die kunnen we met elkaar herstellen. Maar mensenlevens, die niet…
Aukje Kuypers is algemeen directeur van familiebedrijf Kuijpers in Helmond en eindigde afgelopen jaar op de eerste plaats in de Top 50 Bouwvrouwen van vakblad Cobouw.
