Zwemles. God, wat had ik er vroeger een hekel aan. Om over het afzwemmen nog maar te zwijgen! De video-opnamen die mijn vader in die tijd van mij maakte, zijn echt om te janken en zijn gelukkig veilig opgeborgen. Toch moest ik er de afgelopen dagen weer even aan denken. Ondernemers zijn op dit moment in feite ook aan het afzwemmen en het is nog maar de vraag wie uiteindelijk de eindstreep haalt.
In de verhalen van ondernemers in mijn omgeving herken ik twee verschillende typen afzwemmers. Je hebt die figuren die op en top voorbereid en voor de duvel niet bang zijn. Hup tenen over de rand van het bad, armen gestrekt vooruit, kin op de borst, oren tegen de bovenarmen en duiken maar. Door die hoepel heen om vervolgens moeiteloos zeven meter onder water te zwemmen, zonder hoestend en proestend boven te komen.
Het andere type afzwemmer is het type dat om te beginnen al voortdurend oorontsteking heeft van het vieze badwater. Ik reken mezelf ook tot dit type. We staan met kleren aan –ja dat hoort bij diploma B– en knikkende knieën aan de rand van het zwembad. We hadden niet gedacht dat het allemaal zo snel zou gaan. We zijn het type dat van de badmeester een vriendelijk doch dwingend duwtje in de rug krijgt en letterlijk in het diepe gegooid wordt.
We hadden met zijn allen niet gedacht dat de ver-van-ons-bed-show in China, zo snel dichtbij zou komen. We hebben ons er simpelweg niet op kunnen voorbereiden. Toch houden ondernemers het hoofd nog wel boven water.
Nelleke de Langen, juridisch adviseur bij IJK
Ik denk dat er veel ondernemers van dit type zijn. Niet omdat het allemaal kneusjes zijn, maar gewoon omdat we met zijn allen niet gedacht hadden dat de ver-van-ons-bed-show in China, zo snel dichtbij zou komen. We hebben ons er simpelweg niet op kunnen voorbereiden. Toch houdt ook dit type ondernemer het hoofd nog wel boven water. Na die zeven meter onder water klautert hij uit het zwembad om vervolgens direct zijn kletsnatte kleding uit te trekken. Ziezo, dat geeft toch net even een beetje verlichting. Zoiets als werktijdverkorting zeg maar.
Maar is hij er dan?
Nee, hij weet, hierna komt nog een baantje schoolslag, een baantje borstcrawl en 50 meter rugslag. De rugslag, wat een hel! Op je rug een 25 meterbad op en neer zwemmen, je ogen gericht naar de tl-buizen aan het plafond, geen flauw benul van wat er zich voor je afspeelt. Je denkt dat je de goede koers te pakken hebt, tot jouw hoofd dat van een tegenligger ontmoet. Boem! Dan maar weer bijsturen. In feite geldt voor ondernemers nu hetzelfde.
We weten niet hoe lang dit nog gaat duren. We weten niet welke maatregelen de regering nog gaat nemen. Ondernemers maken nu keuzes, hopend (soms gelukkig ook wetend) dat het de juiste zijn. Is dat altijd makkelijk? Natuurlijk niet. En toch moeten ondernemers die keuzes wel maken. Ze moeten nu al nadenken over de toekomst en de koers die ze dan willen gaan varen. Niet alleen bij de pakken neerzitten, maar denken in creatieve oplossingen, mede met het oog op de toekomst.
Ondernemers moeten nu al nadenken over de toekomst en de koers die ze dan willen gaan varen. Niet alleen bij de pakken neerzitten, maar denken in creatieve oplossingen
Nelleke de Langen, juridisch adviseur bij IJK
Onlangs hoorde ik over een ondernemer, die voornamelijk handel met China drijft. Drie weken geleden zat hij nog in zak en as; zijn handel lag al twee maanden helemaal stil. Vorige week kwamen de contacten met zijn Chinese handelspartners echter weer langzaam op gang. Nu ziet het er zelfs naar uit dat hij zijn verlies over de afgelopen twee maanden in zo’n drie weken al goed gaat maken. Er gloort dus hoop.
Maar zijn we er al?
Nee, nu komt dat verrekte watertrappelen nog! Je wijsvinger van elke hand in de lucht en 30 seconden trappelen maar. Je begint goed en kijkt eens opzij naar je buurvrouw. Ze knikt je bemoedigend toe, ‘kom op!’ meen je te kunnen liplezen. ‘Ja, jij ook’, probeer je terug te zeggen. Je zit tenslotte in hetzelfde schuitje en kunt best een beetje aardig voor elkaar zijn. Zoiets zei Simone van Trier, ZZP’er, ook al. Vol goede moed trappel je door. Maar halverwege beginnen je armen te verzuren. Je linkerwijsvinger zakt onder water. Gelukkig hoef je voorlopig geen belasting te betalen. Hup, vinger weer omhoog. Nog tien seconden, het publiek begint al af te tellen, je rechterwijsvinger zakt naar beneden. Gelukkig een half jaar uitstel van aflossing voor je leningen. Ook je rechterwijsvinger gaat weer omhoog. En dan…
Eindelijk klinkt het verlossende fluitsignaal van de badmeester! Je hervindt je krachten en zwemt vlug naar de kant. Snakkend naar adem hijs je jezelf bij het trapje omhoog om je diploma in ontvangst te nemen. Je hebt het gered. En nu?
Op naar de speelgoedwinkel voor een groot cadeau. Made in China uiteraard, waar het allemaal begon.
Deze column is geschreven door Nelleke de Langen, juridisch adviseur bij IJK.
