Op dit moment worden we overspoeld met berichtgeving rondom het coronavirus en dat doet natuurlijk iets met ons. Onze aandacht verschuift volledig naar het nieuws van de dag. We zijn afgeleid van waar we eigenlijk mee bezig waren, vanwege een verandering waarop we niet direct zaten te wachten. Letterlijk en figuurlijk. Er zijn maatregelen getroffen die onze dagelijkse daginvulling op zijn kop heeft gezet. Onze kinderen zijn thuis, ze krijgen op afstand les en vragen op een andere manier om aandacht. Kortom, het is anders dan voorheen.
Onze minister-president roept op om ‘een beetje op elkaar te letten’. Hij vraagt ons aandacht te hebben voor elkaar. Maar, hoe kunnen we aandacht op elkaar vestigen wanneer onze aandacht uitgaat naar het vergaren van informatie en het proberen te begrijpen wat er allemaal gebeurt? Bovendien, wat als hij dat ‘een beetje’ weggelaten had? De fase binnen verandering die ‘oproep’ heet is voor mij dan ook tweeledig en heeft alles te maken met controle.
Het draaien aan een stuur heeft enkel zin wanneer je in beweging bent. Het is belangrijk om veranderingen van buitenaf te transformeren naar benutbare mogelijkheden en daarmee in beweging te blijven.
Huub Mennen, senior adviseur bij Mensium
Aan de ene kant worden we opgeroepen ‘een beetje op elkaar te letten’, maar kunnen we dat wel op dit moment? Aan de andere kant moet ik steeds denken aan een uitspraak die mijn vader vroeger vaak deed op het moment dat er voor mij een (grote) verandering aanstaande was; een moment dat het voor mij spannend of angstig werd. Hij benoemde wat ik juist niet zou moeten doen, namelijk ‘afwachten en bibberen’. Die woorden leidden bij mij juist altijd tot het tegenovergestelde van een passieve houding: het zette me aan tot actie.
Een oproep kan zo, volgens de cognitieve metaprogramma’s die vanuit NLP (neuro linguïstisch programmeren) zijn gedefinieerd, leiden tot reactiviteit en pro-activiteit. Bij een reactieve reactie ga je denken, analyseren, proberen te begrijpen en situaties proberen te beoordelen. De valkuil hier is dat het stellen van vragen en het constant doen van overwegingen je kan weerhouden van het overgaan tot actie, of misschien ga je de actie uitstellen. Bij een proactieve reactie ga je juist over op actie. Je handelt en toont daadkracht. In plaats van te willen begrijpen (dat het gevolg is van het constant verzamelen van nieuwe informatie, zoals je doet bij een reactieve houding), gaat het dan juist over aangrijpen.
De situatie waarmee we nu moeten dealen met betrekking tot het coronavirus, doet mij beseffen wat binnen mijn controle ligt en wat niet. Hoe kunnen we binnen de beperkingen die we hebben nieuwe mogelijkheden aangrijpen? Hoe kunnen we van de nood een deugd maken? Dit vraagt om beweging en een blik om ons heen. Immers, het draaien aan een stuur heeft enkel zin wanneer je in beweging bent. Het is belangrijk om veranderingen van buitenaf te transformeren naar benutbare mogelijkheden en daarmee in beweging te blijven. Daarvoor hebben we aandacht nodig voor wat ons drijft.
Opnieuw luisterend naar mijn vader, binnen de situatie waarin we nu zetten, stel ik dan ook de vraag: wacht jij af en blijf je bibberen of grijp jij de situatie aan?
Wil je meer weten over deze fase? Marc Oonk neemt je op 9 april in een gratis webinar, met behulp van praktische voorbeelden en inzichten, mee in de tweede fase van het DNA van Ontwikkeling: oproep.
Volgende week dinsdag, 7 april, lees je op Coronakrant.nl meer over fase 3 uit het DNA van Ontwikkeling, namelijk: weerstand.
