Afgelopen week had ik een baalweek. Alles liep zo anders dan ik vooraf had verwacht. De eerste week van april is normaal gesproken voor mij een bijzonder feestelijke week, zowel persoonlijk als professioneel. Op 31 maart is mijn vrouw jarig, ze is alweer 29 jaar (😉) geworden en dat mag gevierd worden. Bij voorkeur met gezin, familie, vrienden en collega’s. Dit jaar dus niet. Natuurlijk hebben we een klein feestje gebouwd met z’n viertjes, maar het is toch anders.
Net als de dag erna, want op 1 april bestond onze familie van bedrijven 27 jaar. Ieder jaar een prachtig moment om met z’n allen bij stil te staan, want het is een prestatie waar we trots op mogen zijn. Maar ja, dat voelt toch heel anders in je eentje achter je laptop. Op 2 april zou ons Jaarcongres plaatsvinden op onze Brainport Human Campus in Helmond. Mijn collega’s en ruim 300 HRM’ers en beleidsbepalers uit zorg en welzijn, overheid en onderwijs hadden zich verheugd op een topprogramma vol informatie, inspiratie en onze inmiddels beroemde bourgondische lunch. Maar helaas, ook dat kon dus niet doorgaan.
Ik heb geen recht om te balen om wat ik niet heb; meer dan ooit realiseer ik me dat ik dankbaar ben voor wat ik wel heb.
Jeroen Driessen, CEO Driessen Groep
Op vrijdag 3 april vierde ook ik mijn jaarlijkse 29e verjaardag. Ik heb ontzettend veel appjes, mailtjes, bloemen, kaarten en telefoontjes gekregen. Hartverwarmend, maar de dag voelde toch wat leeg en kaal. Mijn collega’s baalden extra, want traditioneel trakteer ik op mijn verjaardag op een uitgebreid Chinees-Indisch lunchbuffet op de zaak. Dit jaar dus niet. Boterhammetje met soep in plaats van tjap tjoy, babi pangang en kip met cashewnoten; het kan verkeren…
Kortom, op zaterdag keek ik met een licht chagrijn terug op een week die zo anders was verlopen dan ik had gehoopt. Maar toen ik op zondag wakker werd en ik eens goed in de spiegel keek, moest ik mezelf eigenlijk een schop onder mijn kont geven. Natuurlijk is het jammer dat alles anders is gelopen, maar… Wat maakt het uit? We zijn gelukkig nog gezond, terwijl zoveel mensen dat helaas niet zijn. Onze familie van bedrijven krijgt links en rechts wel klappen, maar staat er naar omstandigheden nog goed voor, zeker in vergelijking met andere bedrijven en ondernemers die in korte tijd hun hele handel zagen verdwijnen. We hebben gelukkig vooralsnog voldoende spek op de botten om klappen op te kunnen vangen, we hebben goede en trouwe klanten die ons waar mogelijk steunen en collega’s die alles in het werk stellen om er het beste van te maken. ‘Met z’n allen met zo min mogelijk kleerscheuren sterker uit de crisis komen’ is mijn doel en we liggen vooralsnog op koers.
Ik heb geen recht om te balen om wat ik niet heb; meer dan ooit realiseer ik me dat ik dankbaar ben voor wat ik wel heb. Want als me één ding duidelijk is geworden in de afgelopen weken, is het wel dat er geen vanzelfsprekendheden zijn in het leven, zowel persoonlijk als professioneel niet. “Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat”, aldus Francesco Wessels in zijn recente interview op www.coronakrant.nl.
Deze week gaat de knop dus definitief om. Corona sucks en is gewoonweg klote. Maar de zon gaat volop schijnen in de komende lenteweek. Laten we alle persoonlijke en professionele zonnestralen die er zijn pakken, zowel letterlijk als figuurlijk. Want ook die zonnestralen maken straks een belangrijk onderdeel uit van onze gezamenlijke herinnering aan deze crisis. Ik open hierbij dan ook plechtig het BBQ-seizoen! Proost!
