Wat een supergaaf en goed eerste jaar moest worden als praktijkeigenaar van een kinderfysiotherapiepraktijk, kreeg in maart ineens een andere wending.
Met veel enthousiasme en na de nodige voorbereidingen was het 1 juni 2019 eindelijk zover. Mijn droom werd werkelijkheid. Samen met een collega startte ik een kinderpraktijk. Na de eerste maanden van opbouw waren we tevreden en in de mood voor de volgende stap. We hadden grotere plannen en werden al echte ondernemers. We waren zelfs bezig met een tweede vestiging voor onze grotere droom: alles voor kinderen onder één dak.
Eind februari was ik in Uganda samen met mijn broer en moeder aan het genieten van een hele mooie vakantie toen ons steeds duidelijker werd dat het coronavirus niet alleen meer in China was. We waren nog een beetje lacherig op dat moment. In Afrika was er nog weinig over bekend en dus gingen we rustig richting huis.
Na de vakantie was de agenda natuurlijk weer bomvol: lekker werken en plannen uitwerken. Tot de persconferentie van Rutte op dinsdagmiddag. Ineens werden er consulten afgebeld, zelfs nog voor diezelfde avond. Je kunt je als ondernemer op veel dingen voorbereiden, maar dit?! En dat na negen maanden keihard werken en opbouwen. Ineens had ik een bijna lege agenda voor de rest van de week. Ik ben ondernemer, kinderfysio en ook nog mama; er moest iets gebeuren. [ Lees verder onder de advertentie. ]
Eat, sleep, bellen met mijn partner, regels lezen, mogelijkheden zoeken, sparren met andere kinderpraktijken, veeeel denken, laat naar bed, repeat. Hoe ga ik alle contacten die we zo goed hebben opgebouwd behouden en begeleiden?
Zaterdag ging voorbij en zondagavond ging de knop om. We moeten door! Voor maandag werd alles afgezegd, want we moesten de verantwoordelijkheid nemen en creatief zijn. Dat zijn we als kinderfysiotherapeuten natuurlijk de hele dag, maar dit was even wat anders. Hoe gaan we de kids helpen op afstand? Op maandag hebben we alles geregeld en dinsdag zat ik er klaar voor: kinderfysiotherapie op afstand via de laptop. En wat was dat gaaf! Ouders waren enorm betrokken, kindjes moesten wat wennen en ik was gespannen. Alles was ruim gepland, zodat ik iedereen goed kon helpen. En wat hebben we gelachen: als ouders niet wisten wat ik bedoelde en de kinderen wel, als er weer eens een bal door de kamer vloog of een broertje of zusje door het beeld kwam.
En dan hoor je van iedereen “Je zult het wel rustig hebben.” Ja, mijn agenda was inmiddels nog maar één dag gevuld, maar ondertussen maakte ik schema’s, filmpjes, las ik alle regelingen, veranderde gegevens bij de belastingdienst en noem maar op. Oh ja, en ik was ook nog juf en moeder.
Eefje Schalken
Dagen en weken gingen voorbij, maar nog altijd was er een groep die je niet kon bereiken of helpen op afstand. Eat, sleep, spullen rondbrengen, oefenschema’s maken, weer eens sparren met collega’s, filmpjes maken van de eigen kinderen als voorbeeld, Teams- en Skypevergaderingen zelfs onderweg in de auto, veeeel denken, laat naar bed, repeat.
En ik wilde graag weer echt bezig zijn, de kids echt helpen en samen sprongen maken. Gelukkig zijn we allemaal creatief en na een aantal weken konden we sommige kids toch buiten op afstand helpen met behulp van moeders.
En dan hoor je van iedereen “Je zult het wel rustig hebben.” Ja, mijn agenda was inmiddels nog maar één dag gevuld, maar ondertussen maakte ik schema’s, filmpjes, las ik alle regelingen, veranderde gegevens bij de belastingdienst en noem maar op. Oh ja, en ik was ook nog juf en moeder. De avonden van mijn eigen kids waren rustig, want er was ook geen sport. Elke avond zat ik te lezen. Wat is er mogelijk? Hoe staan de financiën ervoor? Welke regeling krijg ik nou wel? Welke niet? Eat, sleep, 1000 dingen doen, repeat.
Sinds 11 mei ben ik weer grotendeels echt aan het werk. Wat heb ik die kids gemist zeg! En ja, we zijn creatief geweest, maar ik ben blij dat ik nu weer echt actief bezig ben. Ook nu zijn we weer veel tijd kwijt, vooral met poetsen en handen wassen. Dus de agenda kan nog niet zo druk gevuld zijn als voorheen en het is nog afwachten wat er aan het einde van de maand financieel binnenkomt.
En nog steeds weten we niet precies hoe het zit met de financiële regelingen. Maar weet je, als je in je eerste jaar dit overleeft als onderneming, als starter, als moeder, dan kan ik alleen maar tevreden terugkijken. Op de netwerken die zijn ontstaan, de andere opties van behandelen, de tijd samen thuis, de mogelijkheden en toekomstplannen die ondanks alles toch zijn gevormd en vooral op het besef dat je met minder ook tevreden kunt zijn. Ik ben sinds kort ondernemer. Daar ben ik nog steeds blij mee. De mogelijkheden en onzekerheden die dit met zich mee heeft gebracht de afgelopen periode waren wisselend maar gelukkig zijn we allemaal nog gezond.
Eat, sleep, vooral doorgaan, repeat.
Deze column is geschreven door Eefje Schalken, kinderfysiotherapeut bij Alles Kids in Zeeland (N-Br.).
