Een uitspraak die ik voor het eerst hoorde van Miles Hilton Barber tijdens het Jaarcongres van Driessen Groep twee jaar geleden. Miles Hilton Barber (71 jaar) is een Britse avonturier, die op zijn twintigste blind raakte, maar desondanks meedoet aan expedities over de hele wereld met als doel: bewustzijn creëren en geld ophalen voor een liefdadigheidsinstelling en blinden in het algemeen. Van het beklimmen van de hoogste bergtoppen van Europa en Afrika, tot diepzeeduiken en lange trektochten maken door woestijnen en berggebieden. Iets waar de meeste dertigers mét zicht nog niet eens aan beginnen, maar Miles Hilton Barber doet het gewoon.
In de afgelopen maanden hebben we met z’n allen enorm uit onze comfortzone moeten stappen. Noodgedwongen.
In deze tijd moet ik vaker aan zijn uitspraak denken. Waarom? Op het moment dat ik die uitspraak hoorde, twee jaar geleden, dacht ik na over mijn eigen persoonlijke en professionele leven. Ik besefte dat ik tot die tijd juist voornamelijk in mijn comfortzone geleefd had. Ik deed geen onverwachte, gekke dingen en had de touwtjes graag in eigen hand. Allerlei gedachten spookten op dat moment door mijn hoofd. Ben ik gelukkig met wie ik ben en wat ik op dit moment doe? Zou het goed voor mij zijn om wat meer uit mijn comfortzone te stappen? Dingen doen die ik anders niet snel zou doen?
Ik besloot het gewoon te doen. Ik kreeg de mogelijkheid andere projecten op het werk op te pakken, nam deel aan een ontwikkelingstraject op het werk met een aantal andere collega’s en kocht samen met mijn vriend een oud huis om het vervolgens helemaal op te knappen. Ik hoor mijn vader nog tegen me zeggen: “Zo’n verbouwing doen, dat hadden we echt niet van je verwacht!” Maar jawel hoor, zowel persoonlijk als professioneel stapte ik uit mijn comfortzone. En wat bleek? Af en toe iets doen wat je nog nooit hebt gedaan, dat voelt goed. Vooral als het dan ook positief uitpakt.
In de afgelopen maanden hebben we met z’n allen enorm uit onze comfortzone moeten stappen. Noodgedwongen. We hadden gewoonweg geen keus. We doen dingen die we voorheen niet deden. Denk bijvoorbeeld aan de mensen in de zorg die dag en nacht klaarstaan voor hun patiënten, ondernemers die hun businessmodel drastisch veranderen om te overleven, het massaal thuiswerken van zoveel mensen, naast de zorg voor kids en het huishouden. We doen het ‘gewoon’ en persoonlijk vind ik dat we het heel goed doen met z’n allen. [ lees verder onder de advertentie ]
We maken er samen het beste van in deze nare tijd. Een tijd waarvan ik hoop dat die snel voorbij is, zodat we in de toekomst weer ongedwongen, zelf de keuze hebben om wel of niet uit onze comfortzone te stappen. En dat hoeft niet het beklimmen van de hoogste berg te zijn zoals Miles Hilton Barber dat deed. Diep respect voor hem, dat zeker, maar het kan ook de top van je eigen berg (doel) zijn. Of het nu de verbouwing van je huis, diepzeeduiken of een belangrijke presentatie voor een klant is, dat maakt niet uit. Af en toe die top bereiken, dat maakt dat je voelt dat je echt leeft, toch?!
