Vandaag is mijn laatste dag op kantoor. Tenminste, zo voelt het. Het is dinsdag 29 september 2020, ‘the day after’ de laatste persconferentie, waarin we vaderlijk werden toegesproken door Rutte en de Jong.
Mark en Hugo, het hadden zomaar twee vaders kunnen zijn die in een slim fit jeans en hoody op zaterdagochtend naast mij langs de lijn staan om onze kinderen aan te moedigen die in de A2 voetballen. Of het zouden ook twee collega’s kunnen zijn die na een geniaal idee van één van beide eigenaar en groot aandeelhouder zijn van een hippe IT start-up. Maar dat is niet het geval, zeker niet. Dit zijn de twee mannen die op dit moment in Nederland alles bepalen voor mij en ons allemaal. Tot hoe laat mag ik naar de kroeg? Hoeveel vrienden nodig ik uit op mijn verjaardag? Mag ik nog op kantoor werken? Wanneer kunnen we weer naar dat concert?
“We hebben het goed gedaan, maar helaas niet allemaal en niet goed genoeg. De maatregelen moeten toch worden opgevoerd en dat zal onze vrijheid opnieuw beperken”, aldus Mark en Hugo. Natuurlijk is het allemaal voor de goede zaak, het is echt nodig om verspreiding van het COVID-19 verder te beperken, maar toch komt het weer hard aan. Opnieuw thuiswerken, geen live-events, teams en zoom opstarten en WC-rollen hamsteren?
Vandaag is de laatste dag op kantoor. Vanaf morgen werken we weer vanuit thuis. In eerste instantie drie weken, maar we weten collectief wel beter. Deze maatregelen worden vast verlengd tot na de herfstvakantie, wellicht nog langer! 31 december is ook een mooie datum, toch?
Tijdens de lunch op dinsdagmiddag op kantoor, geheel coronaproof, voelen we het allemaal; het laatste avondmaal. Nog twee afspraken in de middag, gewoon face-to-face met 1,5 meter afstand. Daarna worden er veel afspraken geannuleerd, verzet of gewijzigd in een digitale variant. Rond 17.00 uur is het zover. Collega’s zoeken hun spullen bij elkaar. Enkele nemen hun toetsenbord of een 2e scherm onder de arm mee en vertrekken.
“Nou, fijne feestdagen dan alvast hè!”
Ik loop de gang uit en opnieuw een onzekere tijd tegemoet…
