Heuglijk nieuws: enkele weken geleden is ons gezinnetje uitgebreid. We waren er al een tijdje mee bezig en het zat er al langer aan te komen, maar eind november hebben wij ons nieuwe gezinslid in onze armen mogen sluiten. Nee, geen coronababy voor ons, maar net als zo’n beetje de halve wijk hier hebben we deze coronacrisis aangegrepen om een hondje te adopteren. Of zoals ze dat hier in Helmond noemen: ‘n heuntje. Met de nadruk op ‘-tje’, want het is een chihuahua genaamd Orion. Of Oreo, daar zijn we nog niet over uit. ‘Wel een stoer mannetje’, maak ik mezelf wijs als ik er mee door het bos loop en door mensen gniffelend word aangekeken. Hij is van mijn jongste dochter, heeft de omvang van een groot konijn en is vijf jaar oud.
Een echte ‘kroelkip’ noemde zijn vorige baasje hem en daar is geen woord aan gelogen; hij doet niets liever dan luieren en knuffelen, dus da’s ideaal. Hij rent de pootjes onder zijn lijf vandaan als ik rustig naast hem loop en gedraagt zich nu al alsof hij de koning van het bos is; iedere boom en lantaarnpaal wordt door hem territoriaal te grazen genomen, tot de laatste druppel uit zijn kleine lijfje is geperst. En als ‘ie een andere hond tegenkomt die groter is (wat vrijwel altijd het geval is overigens), dan gaat hij fier overeind staan met zijn staartje in de lucht. Hij laat zich niet klein krijgen of uit het veld slaan door de reuzen die hij onderweg tegenkomt en hij blijft vriendelijk.
Tenminste, tot een paar dagen geleden. Ik liep een blokkie om met hem toen een gezellig gezinnetje me tegemoet liep. Met twee kleine jongetjes en een mooie, grote hond. Een labradoodle was het volgens mij, want dat is de trendy hond van het jaar 2020. Een beetje poedel, een beetje labrador en hypoallergeen, dus daar krijg je geen snotneus van in coronatijd. We groetten elkaar als hondeneigenaars vriendelijk, net zoals motorrijders dat doen. ‘Oh, wat een klein hondje’, kirde een van de twee koters vrolijk, terwijl onze honden bezig waren met het snuffelritueel. Ineens begon ons ‘heuntje’ wat te grommen. En toen ineens begon hij te blaffen. Nou ja, iets wat daar op leek, want uit zo’n klein beestje moet je geen indrukwekkende brul verwachten. Geen idee waarom hij aansloeg en de andere hond keek hem ook wat verwonderd aan. Gelukkig had ik zijn uitlaatlijntje geblokkeerd en kort gehouden, dus toen ‘ie naar de grote hond toe wilde gaan, kon ik hem daarvoor behoeden met een kort trekje aan de lijn.
Maar, ik was natuurlijk even vergeten hoe klein ons ‘heuntje’ eigenlijk wel niet was. Terwijl hij naar voren sprong en ik hem tegelijkertijd wat naar achter trok aan zijn halsband, veranderde zijn sprong voorwaarts ineens in een soort van reuzenzwieper naar achteren. Actie is reactie, of zoiets. Orion vloog zeker een meter door de lucht aan zijn lijntje en landde vervolgens op zijn pootjes achter mij weer op de grond, ver weg van de verbaasde labradoodle. ‘Wooooow’ riep het jongetje in opperste staat van verwondering ‘wat kan jouw hondje hoog springen!’. ‘Nou en of’, zei ik, vastbesloten om niet te laten merken dat ik zojuist ons hondje per ongeluk gekatapulteerd had aan zijn halsbandje. Maar ja, het was maar goed dat hij aangelijnd was, want anders had hij natuurlijk geen schijn van kans gehad tegen die grote hond. Soms moet je iemand nou eenmaal tegen zichzelf beschermen, ook al wil diegene dat zelf niet.
En da’s misschien precies wel datgene dat we nu met z’n allen ervaren in deze lockdown. We hebben een halsband om en we worden erg kort gehouden door onze baasjes uit Den Haag. Daar balen we natuurlijk van, want we willen toch allemaal lekker vrij rondrennen door het bos. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit waarschijnlijk nu gewoonweg niet zo’n goed idee is. Want soms overschatten we onszelf en onderschatten we onze tegenstander. En dat is in dit geval geen goedaardige grote hond, maar een kwaadaardig en onzichtbaar virus dat ons serieus ziek kan maken. Dus hoe erg ik het ook vind: voor nu accepteer ik maar dat ik niet vrij kan rondrennen door de stad en hoop ik dat we snel weer wat meer adem- en bewegingsruimte krijgen. Net als Orion, ons eigen #coronaheuntje!
