“De première van de musical ‘Hello Dolly’ in het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam was echt te gek. Hier hadden we met zijn allen twee maanden keihard naartoe gewerkt. De cast, de technici, kostuumdesigners, het orkest, en Media Lane met producent Iris van den Ende. De reacties waren overweldigend, het applaus klaterde minutenlang en de recensies waren lovend.”
“Onvoorstelbaar dat na de tweede voorstelling het doek viel en we deze productie nooit meer zouden spelen. Ik was er letterlijk ziek van.” Aan het woord is Darcey Roosenboom, net afgestudeerd aan de opleiding van Lucia Marthas Institute for Performing Arts in Amsterdam en direct in een grote productie. Met deze vliegende start leek de droom van Darcey uit te komen, maar corona gooide roet in het eten.
Stond je als klein meisje ook al graag in de schijnwerpers?
“Van kleins af aan was ik dagelijks aan het zingen, dansen en acteren en wist ik dat ik in plaats van prinses een performer wilde worden. Toen ik 4 jaar was ging ik op ballet en zo is het balletje eigenlijk gaan rollen. Ik heb in het Kinderen voor Kinderen koor gezeten in 2008 en in 2010 was ik één van de finalisten van het Junior Songfestival. Naast mijn middelbare school in Den Haag ging ik elk weekend meteen door naar Amsterdam om te trainen in de vooropleiding van Lucia Marthas. Daar heb ik vervolgens ook mijn mbo- en hbo-opleiding gevolgd en afgerond. ”
Ik zie meteen een beeld van Fame voor me. Ken je die serie?
“Jazeker, dat was natuurlijk ver voor mijn tijd, ik ben nu 25 jaar, maar zo was het wel een beetje. De sfeer was zeker vergelijkbaar. Iedereen op deze opleiding heeft dezelfde passie. Het voelt alsof je allemaal deel uitmaakt van dezelfde familie. We kregen vakken als ballet, tapdansen, popshow, musical, acrobatiek, zang, acteren en ga zo maar door. Ik voelde me daar als een vis in het water! Lekker stretchen in de pauze of in je balletpakje in de kantine een broodje eten. Niemand keek daarvan op.”
Hello Dolly was dus direct je eerste grote musical?
“Dat klopt! Ik heb al mee mogen werken aan verschillende producties als Dinnershow 21 on air in Hilversum, De Winterrevue in België, en Dancing With The Stars, maar Hello Dolly was mijn eerste musical. De audities waren natuurlijk zenuwslopend en ik moest in 4 rondes laten zien wat ik in huis had. Geweldig natuurlijk toen ik hoorde dat ik uitgekozen was voor het ensemble, het gezelschap dansers en zangers. Ik kon het niet geloven! Gewoon mijn eerste baan in zo’n waanzinnige productie! Toen de repetities van start gingen werd er echt keihard gewerkt door iedereen. Zangsessies, danssessies, onze confectiematen werden opgenomen, omdat alle kostuums ‘custommade’ waren. De periode van de eerste repetitie tot de première, met elf try-outs die in Dronten plaatsvonden, waren een echt feestje!”
Waren de hoofdrolspelers er vanaf de start direct bij betrokken of kwamen die later erbij?
“De complete cast van Hello Dolly is 9 januari gezamenlijk gestart met repeteren. Een grote groep vol getalenteerde en inspirerende mensen. Een droom om mee samen te werken. We waren ook echt klaar voor de première op 8 maart 2020 in Rotterdam.“
De première van Hello Dolly was natuurlijk een fantastische ervaring voor jou?
“Het was ongelofelijk. Na de voorstelling was het applaus zo overweldigend dat ik niet kon stoppen met glimlachen. Een hele bijzondere avond. Na afloop is er dan het ‘trapmoment’ waarbij de hele cast met Paul de Leeuw en Simone Kleinsma voorop, de trap afloopt naar alle genodigden en het publiek. Natuurlijk was mijn familie aanwezig, maar er zijn ook veel mensen uit het vak op zo’n avond uitgenodigd. Wanneer zij complimenten geven voelt dat natuurlijk wel heel speciaal.”
En dan hoor je de volgende avond dat je niet mag spelen?
“De avond erna hebben we gewoon gespeeld, maar toen we onderweg waren naar de 2e voorstelling hoorden we dat die niet meer doorging. We gingen weer naar huis en de voorstelling werd voor onbepaalde tijd geschrapt. We zaten thuis in grote onzekerheid. Ik ben altijd optimistisch gebleven en was er zelfs zeker van dat we na enkele weken weer het podium op mochten. Die weken werden maanden met af en toe een zoommeeting met elkaar, maar verder was het vooral wachten. Langzaamaan kwam ook het bericht vanuit Iris van den Ende dat er ook overwogen werd om de hele productie misschien definitief te stoppen. Op 18 juni 2020 werden we uitgenodigd voor een live meeting in Studio 11 in Almere waar we een aantal maanden geleden hadden gerepeteerd. We zaten met mondkapjes op anderhalve meter van elkaar toen we het bericht kregen dat de musical niet meer zou worden opgevoerd. Dat was zo heftig. Het voelde ook zo gek, omdat we elkaar niet konden knuffelen of konden troosten vanwege de 1,5 meter maatregel. Er was heel veel emotie bij iedereen.”
Hoe groot is dan het zwarte gat waar je in valt?
“Enorm groot! Het duurde bij mij wel een paar weken om het te beseffen. Dan ga je vervolgens bij jezelf denken, wat moet ik nu? Een andere baan? Een opleiding? Wat ga ik doen? Ik besefte toen dat ik goed moest nadenken over mijn toekomst, maar ik besefte ook dat ik niets anders wilde dan op het podium staan. Daar ben ik voor gemaakt. Simone en Paul hebben na deze productie nog zelf in het theater gestaan met hun eigen duo voorstelling: Zonder jou waarin het verhaal letterlijk begint op het moment dat Hello, Dolly moest stoppen. In elke voorstelling kreeg iemand van ons de kans om een gastoptreden te verzorgen. Dat heb ik ook mogen doen, echter door de verscherpte maatregelen is ook die voorstelling gestopt.
Het is nu alweer een tijdje geleden en het verdriet is gezakt. Ik denk vooral terug aan alle mooie herinneringen. Verder ben ik doorgegaan met trainen, sporten, stemoefeningen om mijn conditie op peil te houden. Inmiddels ben ik volop aan het auditeren voor een nieuwe musical. Twee keer via Zoom en 1 keer live. Toch een beetje gek als je een auditie doet in je eigen woonkamer achter de laptop. Bizar, maar zo is het nu eenmaal op dit moment.”
Hoe zie jij jouw toekomst?
“Iedereen heeft behoefte aan ontspanning en entertainment. We snakken naar vermaak. Wanneer deze lockdown is afgelopen, komt het culturele leven weer op gang. Dat weet ik zeker. En wanneer dat het geval is, ben ik er klaar voor. Het zal misschien nog even duren, maar ik houd vol. Dit avontuur heeft me in ieder geval geleerd dat ik een performer ben in hart en nieren. Dat is mijn passie en dat zal ik altijd blijven doen.”
