Vanwege corona bleek haar baan als recruiter van een internationaal Medical bedrijf overbodig. Na een opzegtermijn van een week zat HR professional Anna Staats zonder baan thuis. De paniek sloeg toe en ze ging als een bezetene solliciteren. Op social media noemde ze zich ‘Toos Werkloos’ en dat resulteerde in veel reacties van lotgenoten. Het idee voor een eigen bedrijf was geboren en ze zette de stap. Inmiddels begeleidde ze al ruim 40 mensen met solliciteren en zit ze met haar bedrijf Toos Werkloos bij de 50 talenten van 2021. Een vliegende start!
Wat heb je geleerd van je situatie in Australië?
“Mijn vriend kreeg een baan aangeboden in Australië. Dat avontuur trok ons aan, dus heb ik mijn baan als HR manager bij Social Deal opgezegd en zijn we vertrokken. Hoewel ik binnen 5 weken een nieuwe baan had, voelde ik voor het eerst wat werkloosheid met je doet. Het vreemde gevoel van schaamte, een soort falen. Steeds weer die vraag vanuit het thuisfront of ik al werk gevonden had. In die periode gunde ik mezelf ook weinig plezier, omdat ik vond dat ik daar geen recht op had op de een of andere manier!”
Wat voor werk heb je gevonden?
“Ik kon in Australië aan de slag bij een internationaal bedrijf als recruiter. Toen we weer terug gingen naar Nederland kon ik mijn functie vanuit Nederland gewoon voortzetten, totdat corona roet in het eten gooide. Op 3 april 2020 om 7.00 uur in de ochtend werd mijn dienstverband beëindigd. Door het internationale karakter en de tijdverschillen was ik gewend aan rare tijden, maar dit ontslag kwam toch wel rauw op mijn dak.”
Wat deed dat met je?
“Allereerst pure paniek. Met een opzegtermijn van een week en geen inkomen in het vooruitzicht, ben ik direct als een malle gaan solliciteren. Ik had geen zin in zware gesprekken, dus als een soort grap postte ik op social media ‘Toos Werkloos’.
Daar kreeg ik veel reacties op. Toen begon het idee van een eigen bedrijf in mijn hoofd te borrelen. Maar er moest ook inkomen binnenkomen. Via mijn netwerk kreeg ik een aanbieding voor de functie van recruiter bij een Amsterdams bedrijf. Dat was het moment waarop ik definitief de keuze heb gemaakt te starten met mijn eigen bedrijf om mensen te helpen in hun sollicitatietraject. In eerste instantie parttime, maar inmiddels werk ik fulltime aan mijn bedrijf.”
Hoe is het eigenlijk om geen baan te hebben?
“Het doet veel met je eigenwaarde wat schromelijk onderschat wordt. Je hebt het gevoel dat je aan de zijlijn van de maatschappij staat, dat je niet meedoet.
Het voelt alsof je niet meer van waarde bent, het geeft tegelijk veel onzekerheid; hoe ziet mijn toekomst eruit? Ik ben ervaringsdeskundige, ik ben immers 2 keer werkloos geweest. Een periode van niks hebben kan ook heel waardevol zijn. Je kiest er niet voor, maar je kunt wel kiezen hoe je daarmee omgaat. De eerste keer zonder werk in Australië was ik vooral bestraffende naar mezelf toe; vooral veel solliciteren en weinig leuke dingen doen. De tweede keer in Nederland was ik veel relaxter. Het is goed om voor jezelf wat zaken op een rijtje te zetten; wat vind ik leuk, waar sta ik voor en wat wil ik echt? Vragen die ertoe doen.”
Hoe begeleid jij mensen die in deze situatie zitten? Wat is je toegevoegde waarde?
“Ik help kandidaten met solliciteren, geef feedback op hun CV en motivatiebrief. Vaak valt daar nog veel te verbeteren. Ook is het mogelijk om sollicitatiegesprekken te oefenen of coaching te krijgen. Ik ben hun parttime cheerleader en motiveer hen in dit proces. Zo heb ik inmiddels al meer dan 40 mensen succesvol naar een nieuwe baan begeleid; en dat is natuurlijk geweldig!”
Wat is je ultieme doel met Toos Werkloos?
“Het zou mooi zijn wanneer we het taboe rondom ‘werkloos zijn’ kunnen verbreken. Het is nu een negatief begrip wat daarom ook vaak vermeden wordt. En dat is onterecht. Laten we met elkaar hier anders over nadenken. Ik wil me daar graag hard voor maken. Dat is mijn missie. Zo’n erkenning van het Financieel Dagblad is dan ook het bewijs dat we in een behoefte voorzien. Toos Werkloos moet hét platform worden waar werklozen alle ondersteuning krijgen die ze verdienen.”
